Jak wygląda prostowanie zębów?

Na czym polega prostowanie zębów, jakie aparaty dają najlepsze efekty i czy ekstrakcje, czyli wyrywanie zębów jest konieczne przed rozpoczęciem leczenia? Na te pytania odpowiada dr Kamila Wasiluk.

Najczęściej decydujemy się na prostowanie zębów ze względów estetycznych. Stłoczone zęby, zanadto wychylone, czy nie pasujące do siebie układy szczęki górnej i dolnej nie wyglądają dobrze. Podobnie braki w uzębieniu, czy zbyt wąskie szczęki. Te wszystkie wady nadają się do leczenia ortodontycznego. Ale czasami pojawiają się również wskazania zdrowotne, np. bóle głowy, choroby stawów skroniowo-żuchwowych, czy starcia zębów, które często wymagają także diagnostyki i podjęcia leczenia ortodontycznego. Dlatego tak ważne jest, aby trafić do specjalisty, który prezentuje holistyczne podejście do pacjenta i stara się wyeliminować przyczynę wady zgryzu, a nie tylko się skupia na leczeniu estetycznym.

I etap - dokładny wywiad, wyciski zębów i zdjęcia
Ale zacznijmy od początku. Najczęściej jest tak, że do założenia aparatu na zęby przed nami długa droga. Podczas pierwszej wizyty u ortodonty lekarz przeprowadzi dokładny wywiad. Wypyta nas, z jakim problemem do niego przychodzimy, jak wyglądał od dzieciństwa rozwój naszej wady zgryzu. Czy mamy lub mieliśmy problemy z przełykaniem, oddychaniem lub inne problemy laryngologiczne. Albo może cierpimy na bóle mięśni szyi, karku i głowy lub mamy problemy związane ze stawami skroniowo-żuchwowymi. Sprawdzi również, czy mamy nieuzupełnione braki w uzębieniu.

Według doktor Kamili Wasiluk z warszawskiego Centrum Medycyny Nowoczesnej Triclinium wszystkie te informacje są niezwykle ważne dla lekarza i mają wpływ na opracowanie planu leczenia ortodontycznego. - Pomijając wady związane z dziedziczeniem, na wadę zgryzu niestety pracujemy sami od najmłodszych lat. Ssanie przez dzieci smoczków i palców, złe nawyki (nieprawidłowe układanie języka, oddychanie przez usta), nieleczone schorzenia układu oddechowego (przewlekłe katary, przerośnięte migdałki i choroby zatok) oraz utrata zębów mlecznych, a potem stałych, które nie są uzupełniane na bieżąco doprowadzają do wad zgryzu – wyjaśnia ekspertka.

Następnym krokiem jest pobranie wycisków zębów do modeli diagnostycznych, zrobienie fotografii zgryzu i twarzy oraz zdjęć rentgenowskich. Dopiero na podstawie tych wszystkich informacji i dokumentacji lekarz analizuje wadę i wykonuje specjalne pomiary. Potem ustala, jakie przesunięcia zębów są konieczne. Wygląda to trochę tak jak układanie puzzli w prawidłowy obrazek. Sprawdza też czy jest na nie miejsce, czy trzeba je stworzyć. W ten sposób powstaje plan leczenia ortodontycznego.

II etap – przygotowanie łuków zębowych
Doktor Kamila Wasiluk tłumaczy, że rzadko leczenie zaczyna od założenia popularnego obecnie aparatu stałego prostującego zęby. - Możliwe jest to jedynie przy bardzo delikatnych nieprawidłowościach zębowych. W przypadku większości pacjentów najpierw przygotowuję łuki zębowe tak, aby w prawidłowy sposób pomieściły wszystkie zęby. Dawniej po prostu usuwano nawet zdrowe zęby. Obecnie nowoczesna ortodoncja dysponuje metodami, które pozwalają rozbudować łuki zębowe. Dzięki temu zyskujemy pełniejszy, a co za tym idzie ładniejszy uśmiech, zachowujemy całe uzębienie i nie narażamy pacjenta na nieprzyjemny zabieg jakim jest usuwanie zębów.

Nowoczesną metodą uzyskującą takie efekty jest technika CAD (Coordinated Arch Development), która pozwala na rozbudowę łuków zębowych w trzech kierunkach jednocześnie. Ortodonta podczas tego etapu stosuje aparaty takie jak Lip bumper, który jest mocowany między zębami, a wargą i policzkiem, aparat GMD lub łuk TPB, które są mocowane na podniebieniu. W niektórych przypadkach niezbędny jest aparat do rozszerzania szczęki Hyrax lub maska twarzowa do jej wysunięcia. W trakcie leczenia wyżej wymienionymi aparatami dochodzi do rozbudowy łuków zębowych, dlatego też tworzą się szpary między zębami, potrzebne do prawidłowego ustawienia zębów .Przygotowanie może trwać nawet rok, ale warto być cierpliwym, ponieważ pozwala to na osiągnięcie trwałych efektów leczenia bez ryzyka nawrotu wady.